SEKCJA 68

Tomek KGB

Byłem w tej grupie partyzantów, która miała przyjąć gości z dokumentami dla naszego dowódcy. Dostaliśmy taki rozkaz więc poszliśmy. Poczekaliśmy chwile u znajomego gospodarza, u Zadrożnego , wypiliśmy z nim 2 butelki, za stodołą żeby jego kobieta nas nie skrzyczała. Nagle zobaczyliśmy, że szkopy chodzą koło kanału jakby kogoś szukali. Poczuliśmy się zagrożeni i cała gorzałka wyparowała z nas w jednej chwili i strach nas obleciał. Ale po chwili przyszło uspokojenie - przecież jesteśmy u siebie.

Musieliśmy wyjść po naszych gości, którzy mieli iść gdzieś od strony Gleby, a może Piaseczni. Nie wiedzieliśmy dokładnie skąd mieli wychodzić i w którym miejscu wejdą na nasze tereny. Musieliśmy przejść przez kanał, ale był on szczelnie obstawiony. Pod latarnią okazało się najciemniej. Wyszliśmy zza stodoły Zadrożnego i poszliśmy drogą, przez most. Udało się, chyba nikt nas nie zauważył. Weszliśmy w las i tam rozbiliśmy obóz. Czekamy na naszych.

Mijały minuty i godziny. Nie było naszych z mapami. Martwiłem się, że niemcy mogą chcieć sprawdzić ten kawałek lasu. Jakby do nas przyszli to musielibyśmy zmieniać miejsce naszego oczekiwania, a z tego miejsca wszystko było widać idealnie. Obserwowaliśmy wroga przez lornetki. Trzymaliśmy rękę na pulsie i próbowaliśmy nawiązać łączność radiową z grupą dochodzącą. Po jakimś czasie mogliśmy usłyszeć na radiu naszych przyjaciół. Wysłaliśmy kilku ludzi na zwiad. Przyszli i przekazali nam mapy i dokumenty.

Teraz pozostało tylko przedostać się przez kanał do naszego dowódcy i przekazać mu te dokumenty. Niemcy najwyraźniej mieli ochotę nas zgarnąć. Poszliśmy nad kanał, wyszukaliśmy drzewo powalone przez bobry i postanowiliśmy tamtędy przedostać się na drugą stronę. Prawie się udało. Jeden z naszych kompanów nieszczęśliwie wpadł w nurt rzeki i nie dało się już go uratować. Zabrała nam go rzeka. Zostało nas tylko 7.

Gdy chcieliśmy przedostać się do bazy zostaliśmy zauważeni przez szkopów. Musieliśmy uciekać. droga była naprawdę ciężka, ale doszliśmy, daliśmy radę. Przekazaliśmy dokumenty dowódcy i opowiedzieliśmy o niemcach, którzy patrolują okolice kanału. Dowódca nakazał nam załatwić tą sprawę więc poszliśmy.

Doszliśmy do kanału i rozstawiliśmy się chcąc zaskoczyć patrolujących niemców, ale długo ich nie było. Poszliśmy w górę strumienia i zobaczyliśmy jakiegoś niemca chodzącego po lesie. Otworzył w naszym kierunku ogień. Postanowiliśmy się wycofać. Doszliśmy do mostu i przeszliśmy na drugą stronę. Czekaliśmy, ale nic się nie wydarzyło - nie poszli za nami więc my poszliśmy w ich kierunku. Po chwili było wiadomo, że trafiliśmy na całą gromadę niemców. Poszliśmy do przodu chcąc ich otoczyć. Było ich całkiem sporo. Las zaczerwienił się od krwi. Kilku naszych dostało niestety, ale straty nie były duże na szczęście. Udało nam się rozwalić wszystkich szkopów. Mogliśmy pozbierać swoich rannych i zakończyć misję.